Dlaczego nigdy nie zrozumiem kobiet?

Ależ ja miałem dziwny sen! Normalnie, aż wyskoczyłem z łóżka, tak szczęśliwy byłem. Śniło mi się, że kobieta mówiła rzeczywiście to, co myśli, a nie to, co chce, aby facet myślał, że mówi. Było tak cudownie! Bez nieporozumień, bez kłótni i bez domysłów. Niestety po kilku sekundach euforii, czar prysł.

-  Skarbie, co chcesz na śniadanie? - zapytałem.
-  Hmmm, to, co zawsze - odpowiedziała zaspanym głosem.
-  Możesz jaśniej? Wczoraj była jajecznica, przedwczoraj kanapki z masłem orzechowym i dżemem, kilka dni wcześniej twarożek, a tydzień temu owsianka.
-  Może tak hmm... domyśl się, co? - rzuciła niby do mnie, niby do poduszki i przekręciła się na drugi bok.
Po 15 minutach wracam z jajkiem na twardo, świeżymi tostami i sokiem pomarańczowym. Moja luba łaskawie otwiera jedno oko i zrezygnowana szepcze:
-  No przecież mówiłam, że chcę zupę mleczną.
W tym momencie zdałem sobie sprawę, jak bardzo mój sen mnie oszukał i załamany wróciłem pod kołdrę. Ech, a tak niewiele brakowało do wiecznego szczęścia!

Naprawdę, jeśli jest coś, co spędza mi sen z powiek to jest właśnie to nieszczęsne zrozumienie płci przeciwnej. Ja nie wiem, dlaczego ludzie nadal poszukują Świętego Grala, Atlantydy czy nawet weźmy coś z naszego podwórka – złotego pociągu. Przecież powinniśmy szukać czegoś, co pozwoli nam zrozumieć kobiety. Może jakiś wbudowany w ucho translator? Słownik? Już niech nawet wydadzą nasze pieniądze i stworzą kierunek „Tłumaczenia z języka człowieczego na kobiecy”.

Do pewnego czasu jest nawet zabawnie. Ona powie przytul mnie, ale tak naprawdę będzie chciała ognistego i namiętnego pocałunku. Powie „Jesteś taki cudowny, tak bardzo Cię kocham!”, a będzie tak naprawdę oczekiwała torebki z najnowszej kolekcji Taniego Armaniego. Jednak po jakimś czasie zaczynają pojawiać się schody. Faceta coraz bardziej dręczy ta ciągła niepewność i strach przed tym, jakie będą konsekwencje jego pomyłki. Zaczyna się doszukiwać drugiego dna nawet w takich prośbach, jak wyrzucenie śmieci. „Kurde, a jeśli ona daje mi do zrozumienia, że to koniec? Że wyrzuca mnie ze swojego życia z taką łatwością, jak ten worek śmieci?”

Czy tak trudno jest powiedzieć wprost, kawa na ławę, czego oczekuje się od drugiej osoby? Po co budować sztuczne bariery. Zdaję sobie sprawę z tego, że to nie jest tylko i wyłącznie wina kobiet. Większość facetów nawet słowem się nie odezwie, to już może lepsze te niedomówienia i dwuznaczność niż milczenie? Sam nie wiem. Jednak to, czego jestem pewien to fakt, że trwały i szczęśliwy związek opiera się na komunikacji i zaufaniu. Nie na potrójnym orgazmie, nie na pieniądzach, a na słowach.

Ten wpis kieruję zarówno do płci pięknej, jak i tej owłosionej ( chociaż w dzisiejszych czasach to nic nie wiadomo). Zważajmy na to, co mówimy, a przede wszystkim na to, czego nie mówimy. Pal licho te drobne nieporozumienia, po jakimś czasie przywykniecie. Pamiętajcie jednak o tym, że słowa ranią bardziej niż czyny. Wgryzają się w nasze myśli i niczym jadowite żmije i kąsają każda chwilę, zatruwając nasze życie. Może kobiety obawiają się skrzywdzić mężczyznę swoją bezpośredniością i przez to sprawiają, że domyślenie się, co kobieta ma na myśli jest równie niemożliwe, co kichnięcie z otwartymi oczami?

Przyznam się Wam do czegoś. Wiecie, dlaczego nigdy nie zrozumiem kobiet? Bo nie chcę. Gdybym w końcu zrozumiał kobiety, mój świat stałby się monotonny i przewidywalny, a tak, mam codzienną dawkę adrenaliny i niepewności przed tym, co przyniesie jutro. Już się nie mogę doczekać jutrzejszej zgadywanki, co na śniadanie zaserwować mojej wybrance serca. W najlepszym wypadku dostanę czułego całusa, a w najgorszym jedzenie wyląduje na mojej głowie.

I gdzie ja bym doświadczył tylu atrakcji, jak nie u boku kobiety?